دوشنبه ۲۷ ارديبهشت ۹۵
ما زن ها نقاب های زیادی دم دستمان داریم، هرلحظه یکی شان را برمی داریم و می گذاریم روی چهره یمان؛ نقاب شاد بودن، نقاب سخت بودن، نقاب بی تفاوت بودن، نقاب الکی دلخوش بودن. هرلحظه نقش بازی می کنیم.نقش یک دختر دلسوز، یک زن کدبانو، یک مادر فداکار. ما زن ها به واسطه ی این نقاب هایمان اینقدر خودمان را سخت نشان می دهیم ولی آخر آخرش گاهی اوقات جایی مقابل کسی یا چیزی کم می آوریم؛ طوری که کسی نفهمد نقابمان را بر می داریم ، می نشینیم خوب گریه که کردیم ، خوب که آرام شدیم، نقابمان را بی تفاوت گردگیری می کنیم و دوباره سخت تر از قبل می گذاریم سر جایش، بعد هم دلمان را الکی خوش می کنیم که ما قوی هستیم.
