یکی از مخوف ترین جاهای دنیا بی شک یک ساعت نشستن روی یونیت دندانپزشکی و زیر دستِ دندانپزشکی ست که نمی دانی بلد است ذهن بخواند یا نه و مخوف تر از آن هجوم افکار مضحکی ست که انگار وقت سرشان قطع بوده، جدای آن دردی که باید با جان و دل قبولش کنی.
نمی دانم کجا خوانده ام، اصلا نمی دانم همچین چیزی را خوانده ام یا نه، فقط می دانم که اگر مردها، مرد باشند ما زن ها با خیال راحت زن می شویم و زنانگی می کنیم. مردها وقتی آنقدر مرد باشند ما زن ها هی دوست داریم با ناز حرف بزنیم، ناز کردن را یادمان نمی رود، لوس بودن ها را هم با خیال راحت خودمان می شویم و زنانگی می کنیم، به تمام معنا زن می شویم. گاهی اوقات هم درست برعکس، بعضی مرد ها در برخورد با ما زن ها آنقدر ناز و عشوه می آیند که حالمان را رسما بهم میزنند، حتی شده که از تکان دادن ظریف دست ها و راه رفتن با ناز و عشوه هم نگذشته اند و با همه ی این حرکات و حرف هایشان ما را تا مرز جنون کشیده اند و اینطور مواقع هاست که ما زن ها باید زن بودن را بگذاریم کنار، آستین هایمان را بالا بزنیم، ناز کردن را فراموشش کنیم ،برویم توی جلد سخت بودن. صدایمان را کلفت کنیم و جلویشان در بیایم نه اینکه اثبات کنیم آنها مرد نیستند یا اینکه این اصول های زنانه مال ماست؛ نه. فقط برای راحتی خودمان. اینجاس که می فهمم زن بودن به جنسیت نیست درست مثل وقتی که مرد بودن به جنسیت نیست فقط یک چیز می ماند این وسط که ما زن ها، مرد نُما می شویم یا آن مردها، زن نما ؟!
محمد معتمدی توی گوشم داره میخونه، سرمو تکیه دادم به شیشه ی اتوبوس و چشمام بسته اند، هی وسط اون همه حرفای مونده توی مغزم دارم فکر میکنم اگر منِ چند ماه پیش اینجا نشسته بود محال بود که از کثیفی پنجره گذشته باشه و حاضر شده باشه سرش و تکیه بده، پنجمین ایستگاه هست که سوار میشن، با سر و صداشون میفهمم دارن میرن حافظیه، چشمامو باز می کنم و نگاشون میکنم ، دخترک لاغر تر بهم لبخند میزنه، تحلیل مغزم که تموم میشه منم لبخند میزنم. دخترک کناری کوله ی دوربینشو جا به جا میکنه و راحت تر میشینه روی صندلیش، با هیجان خیلی زیاد روسریشو مرتب میکنه و رو به دوستش میگه: "یاسی تیپ ام مطمئنی که خوبه؟ دارن از تهران میانا." یاسی هم میگه که خیلی خوبه. و من چشمام میچرخه روی صورت گرد و تپل دخترک و بسته میشن و لبخند میزنم؛ دوست داشتنی هست. سه پایه دوربینش با یه صدای وحشتناک میفته کف اتوبوس، چشمام باز میشن و باید پیاده بشم.
