این روزهایِ من

از اتوبوس که پیاده شدم آفتاب که خورد به سرم، کوله ام را درست کردم دستم را بالا بردم و تاکسی دربست کردم، به مغزم فرصت ندادم که بخواهد پشیمان بشود. راننده تاکسی پیرمردی بود که تا دید گوشه مقنعه ام را تکان میدهم و زیرلب غرغر میکنم ، شیشه هایش را بالا داد و کولر ماشین اش را روشن کرد ، ذکرش را قطع کرد و گفت : "الآن خنک میشه " کمی مکث کرد و اضافه کرد که جوان هستم، باید تحمل کنم و ننالم حتی از گرمای هوا ، گفت خدا بدش می آید. گفت ناشکر نباشم. و بعد ساکت شد. و من داشتم به خودم میگفتم خدا که اینجوری نیست ، نباید از خدا دیو بسازد. سر دل استراحتی می راند و یاالله یا الله می کرد و  من داشتم به همین نیم ساعت پیش فکر میکردم . به اینکه دقیقا از کی تا حالا فوبیای اتوبوس گرفته ام و هربار روی خودم نمی آورم ،  پیرمرد که زد روی ترمز چشمهایم را که باز کردم  دو پسرک جوان توی ماشین جلویی  را دیدم ، با صدای بلند پیرمرد صاف تر نشستم ، داشت به خانم کنار خیابان میگفت که سوار شود. خانم انگار داشت استخاره می کرد که با فریاد پیرمرد با تعلل جلو سوار شد  و من عینکم را بالا دادم و تکیه زدم . تازه متوجه دختربچه روی پاهای زن شدم. هنوز داشتم نگاهش میکردم که  یکی زد توی گردن دخترک و گفت : " توله سگ درست بشین." و دخترک را تقریبا جلو پرت کرد تا خودش بتواند پای اش را بیاندازد روی اون یکی پایش. دخترک نگاهی به من کرد و سرش را پایین انداخت و سعی کرد با کمترین تماس با مادرش بنشیند. پیرمرد گفت دخترم  و ادامه حرفش را نزد . چند لحظه طول کشید که گفت : " شیدا، مامان من که گفتم نیای ، اذیت می شی ". شیدا جواب نداد. ساکت بودیم همه، فقط گاهی صدای تق تق  اس ام اس گوشی زن می آمد .سرکوچه که رسیدیم پول تاکسی دربستی ام را دادم و پیاده شدم ، ماشین پشت سر تاکسی همان دو جوان سر چهارراه بودند . عینکم را گذاشتم روی چشم هایم  و پباده راه افتادم. انگار که ترسیده باشم زیر لب می گفتم یا ستار و چقدر بدم می آمد از ترحم. و چقدر بدم می آمد از دربستی و چقدر بدم می آمد از آدم  های خودخواه، حتی اگر مادر باشند.  نه گرما اذیتم می کرد و نه آفتاب ، سرم اندازه یک سنگ سنگین بود ، ته دلم می گفتم خدا کند شیدا مثل مادرش نشود، و چقدر بدم می آمد از قضاوت بی جا. به خودم که آمدم دیدم ایستاده ام جلوی در و به شدت سرم را تکان می دهم انگار که می خواهم تمام افکارم را دوور بریزم. مچ پای زن و بغض شیدا جلوی چشمم بود. من جوانم ، باید تحمل کنم و ننالم و از سه شنبه ها بدم نیاید چون روز خداست.